Oɴᴇɪʀɪᴄʜ - Fᴀʟʟ ᴀʟʙᴜᴍ sᴛᴜᴜʀ ᴇᴇɴ ʙᴇʀɪᴄʜᴛᴊᴇ ɴᴀᴀʀ Bʀᴀᴍʙᴏ ᴀʟs ᴊᴇ ᴇᴇɴ ᴋᴏᴘɪᴇᴛᴊᴇ ᴡɪʟ!
Earthquake tenigste dak gezien heb op twee dagen twas de moeite vandejare, vuile hippies.
shit happens
ja kheb dus ook enkel earthquake gezien veel later toe gekomen dan verwacht.. ff op de camping blijve steken maar bon, 't was wel de moeite voor diene muur van earthquake
Reggae Geel overtreft zichzelfFestival * maandag 09 augustus 2010 * * Auteur: Karel MichielsGEEL - Reggae Geel kende afgelopen weekend misschien wel de beste editie in zijn geschiedenis.Van onze medewerkerIn een uithoek van het terrein speelden rastadrummers voor een kleine groep mensen de archetypische nyahbinghi-muziek die aan de oorsprong ligt van de reggae. In het nabij gelegen Skaville Circus draaide de Antwerpse Professor Cat - 32 jaar geleden dj op het eerste bosfeestje dat zou uitgroeien tot dit festival - opwindende ska, het ritme dat later vertraagd en uitgediept zou worden tot reggae. In de donkere '18" Corner' weerklonk twee nachten lang loodzware dub, de galmende reflectie van de reggae, met bassen die de bomen leken te ontwortelen. In de Bounce-tent schreeuwden de brulapen van de dancehall om de aandacht van het publiek, begeleid door halve beats en flarden van tunes, zo eigen aan de versplinterde Jamaicaanse pop van de 21ste eeuw. Op het hoofdpodium maakten de sterren en legendes van de het genre hun opwachting. Sommigen zijn de zestig en zelfs de zeventig al voorbij, anderen bleken goede nieuwe vertegenwoordigers van een genre dat na al die jaren niet alleen springlevend is, maar in Geel ook weer een massa volk lokte: zaterdag 27.000 bezoekers, vrijdag 18.000.Mooi om te zien ook hoe de reggae lokaal talent inspireert. Belgische sound systems zijn al enige tijd een vaste waarde in de tent, en met Pura Vida (DS 31 juli) en Flip Kowlier stonden er dit jaar ook twee waardige acts op het hoofdpodium. Vooral Kowlier maakte indruk, voor een aanvankelijk afwachtend maar geleidelijk toch goedkeurend knikkend en zelfs zachtjes dansend publiek. Dit is geen reggae voor puristen, maar wel een heel frisse variant ervan, gebracht door een band die de muziek wonderwel goed onder de knie heeft. Kowlier is voor buitenstaanders trouwens even onverstaanbaar als de meeste Jamaicaanse rappers, dat schept ook al een band. En hij had een gast meegebracht, de Brusselse sound-systemveteraan Uman, die op het ritme van 'Welcome to Jamrock' zijn fantastische 'Bienvenue en Belgique' kwam brengen, een van de sterkste en waarachtigste songteksten die ooit over ons land zijn gemaakt. Wat Kowlier er in zijn moerstaal nog aan toevoegde, is ons ontgaan, maar dit was alleszins een heel mooi Belpopmoment.Adidas-pakjesEn toen, vrij vroeg nog, was het al tijd voor de grote kanonnen. Hoe moeten we de Inna de Yard All Stars anders omschrijven: een collectief met leden van The Congos en The Gladiators, de cultfiguur Kiddus I en de gitarist/orkestmeester Earl 'Chinna' Smith. Gekleed in glanzende, helblauwe Adidas-pakjes (de Jamaicanen zijn alijd verliefd geweest op dat merk) bracht het gezelschap een betoverende unplugged sessie, waarin de vier zangers om beurten de leiding namen, om vervolgens weer achter hun trommel te kruipen en mee nyahbinghi te spelen. Soms sloop er een snuifje mento (een ouder Jamaicaans genre) in de muziek, of ook country, subtiel en verfijnd, als in de beste Amerikaanse roots-traditie.Toots & The Maytals joegen er in een klein uur meer dan vijftien nummers door, zeg maar hits. Geplaagd door geluidsproblemen wist Toots Hibbert (72) zijn klassiekers toch weer genoeg energie mee te geven om de wei te veroveren, al was het maar door de terugkerende versnellingen op het einde van elk nummer, en uiteraard de hoge meezingfactor: 'Country roads, West-Jamaica!'Ook Israel Vibration draait intussen al 35 jaar mee en ontgoochelt live maar zelden. De twee zangers, Skelly en Wiss, kregen als kind polio en hebben zo hun eigen manier van dansen ontwikkeld, op krukken. Ze laten zich nog altijd begeleiden door de voortreffelijke Roots Radics en kunnen putten uit een tas vol rootsklassiekers, genoeg om de typische Geelse vibe over het hele terrein te verspreiden. Reggae Geel ontploft niet, zoals andere festivals. Er is nooit sprake van een collectieve euforie, van een massa die springend en dansend uit de bol gaat. Hier, in de Belse bossen, bereik je als artiest je doel als al die mensen zacht staan mee te skanken, zoals het ingehouden dansen in Jamaica genoemd wordt; als iedereen mee is in de positieve vibraties van de muziek.Die warmhartige sfeer bereikte een hoogtepunt tijdens het afsluitende concert van Bunny Wailer, vorig jaar nog ondermaats op Cactus (met overwegend Bob Marley-covers), nu absoluut in topvorm, met een indrukwekkende selectie van eigen nummers en Wailers-classics. Blazers, koortje, afwisseling (rasta drums, ska, dub én dancehall), gepaste overgangen: zelden zo'n perfecte, omvattende reggaeshow gezien. De waardige afsluiter van een topfestival.
oei, ne standaard-lezer
familie kunde nie kiezen
bunny wailor komt op het podium en begint direct den bob te coveren!fuck bob!
Recent posts
Author
Topic: 06-07/08/10 Reggae Geel @ Geel (Read 3850 times)
